میروم خسته و افسرده و زار

                        سوی منزلگه ویرانه ی خویش

به خدا میبرم از شهر شما

                        دل شوریده و ویرانه ی خویش

میبرم تا که در آن نقطه ی دور

                        شست و شویش دهم از رنگ نگاه

شست و شویش دهم از لکه عشق

                        زین همه خواهش زیبا وتباه

میبرم تا ز تو دورش سازم

                        ز تو ای جلوه ی امید محال

میبرم زنده به گورش سازم

                        تا از این پس نکند یاد وصال

ناله میلرزد ، می رقصد اشک

                        آه بگذار که بگریزم من

از تو ای جلوه ی امید محال

                        شاید آن به که بپرهیزم من

به خدا غنچه ی شادی بودم

                        دست عشق آمد و از شاخم چید

عاقبت بند سفر پایم بست

                        میروم خنده به لب خونین دل

میروم از دل من دست بدار

                         ای امید عبث بی حاصل 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: